Karakaş’ın
yazısını okuyunca girişte Terry Eagleton ve Marc Perelman’ın yüzyıldır ortodoks
solcularının ağızlarına sakız olmuş , “Spor da egemen sınıfların afyonudur.” klişesi
beni dumura uğrattı. Eagleton’un “Azizler ve Alimler” eserinin karizması da bir
anda kafamda yerle buz oldu. Bu tip genellemeleri yaptığımız an her birini
destekleyecek binlerce malzeme bulabiliriz. Berrin de bu genellemeye inanmanın
verdiği hazla Londra Olimpiyatlarına saydırmış haklı olarak. Gönül isterdi ki
1921 Prag, 1925 Frankfurt, 1928 Moskova, 1931 Viyana işçi oyunları gibi
alternatif oyunlar bugün düzenlensin. Ama dünya artık evrensel öfkenin,
entelektüel kinin çok uzağında olduğundan biz bu tip şaşalı küresel ticaret
oyunlarına mecbur bırakılıyoruz. Tüm bunlar bir yana 1936 Berlin Olimpiyatlarında
faşizm, dünyaya genç, güzel, süslü bir gelin; güçlü, atletik, yakışıklı, üstün erkek
olarak görücüye çıkmış ve bunu başarmıştır da… Her ne kadar yarı Yahudi Helene
Mayer gümüş madalya aldığında Nazi selamıyla bu kanlı düğüne çanak tutmuşsa da Jesse
Owens’in altın madalya kürsüsündeki vakur duruşu Hitler’i stattan
kaçırtacaktır. Daha sonra çirkin bir siyahın birinci olmasından ötürü “Amerika
bundan utanç duymalıdır.”
