Senaryo ile Gerçek Olayların İç İçe Geçtiği Bir Film: Cautiva

        1970 yılında FİFA, 11.Dünya Kupası’nın Arjantin’de yapılmasına karar verir. 1974’te Juan Peron’un ölümü üzerine eşi İsabel Peron devlet başkanı olur. Siyasi ve ekonomik koşulların ülkeyi felç etmesini fırsat bile Genelkurmay Başkanı ve Başkomutan Jorge Videla 1975’te, Tucuman eyaletinde Marxist gerillalara yönelik bir katliam gerçekleştirir. Ordu içerisindeki Peronist subayları da bir bir tasfiye eder. 1976’da İsabel Peron’u tutuklayarak gözetim altına alır ve cuntanın iktidara gelmesini sağlar. Darbeci Videla, “Arjantin’de barışı tesis etmek için ölmesi gereken herkes ölecektir” sözleriyle açıklıyordu süreci. Durum sanıldığından daha korkunç olacaktır. Videla, Dünya Kupası organizasyonunu yürütmekle yine kendi haydut çetesinden General Omar Carlos Actis’i görevlendirdi.  19 Ağustos 1976’da kupa organizasyonuna dair basın toplantısı yapmak üzere evinden çıkan General Actis Marxist gerillalarca öldürülür. Dikta terörü de kendisinden beklendiği gibi geniş çaplı katliamlar yapar. Yargısız infazlar, toplama kamplarında öldürmeler, yasadışı gözalatına alma ve gözaltında kaybetme şeklinde devam eden faşist  cunta terörü imajını düzeltmek için Dünya Kupası etkinliklerinden yararlanır.  1978 yılına girildiğinde Avrupa’da sosyalist, anarşist, Trcokist,liberal ve kimi demokrat çevreler turnuvanın Arjantin gibi diktayla yönetilen bir ülkede yapılmasına karşı eylemlilikler geliştirirler. Avrupalı takımların ülke düzeyinde boykot yapmasını isterler. İsviçre’nin boykot girişimi başarısız olur. Sadece Hollanda’nın efsanevi futbolcusu  Cruijff turnuvayı boykot ederek Arjantin’e gitmez. Garip bir çelişki de kendisini solcu olarak tanımlayan Arjantin teknik direktörü Menotti, faşist generallerin imaj düzeltme çalışmalarına hizmet eder. Gerçi daha sonra “Özgür Arjantin ruhunu sahaya yansıttım.” dese de Barcelona’nın başına geçtiği zaman Maradona’nın protestosuyla karşılaşacaktı.

   1978 Dünya Kupası’na damgasına vuran bir de şike suçlaması var. Generallerin rejimi meşrulaştırma çalışması çerçevesinde Peru’daki başka haydut cuntacılarla anlaşılır ve Arjantin grup maçında Peru’yu 6-0 yener. Maçın en az 4-0 bitmesi gerekiyordu. Finalde Hollanda’yı 3-1 yenen Arjantin kupayı alır. Hollanda milli takımı durumu protesto etmek adına protokol tribününü selamlamaz ve tarihe geçer. Tam bu anlarda Olmos cezaevinde  solcu mimar Leticia Dominich, Sofia adında bir kız çocuğu dünyaya getirir. Kocası Agustin Lombardi ile birlikte birkaç gün sonra ortadan kaybedilirler.

   Yıl 1994: Buenos Aires’in sağcı-Katolik bir okulunda  iki genç kız okul tuvaletinde sigara içerlerken sohbet ederler. Bir önceki derste Angelica adlı radikal solcu bir genç kızın anayasa tartışmalarında “Bu anayasa hepsi birer piç olan darbecileri, faşistleri affetmekle güvenilirliğini yitirmiştir.” anlamına gelecek sözler söyler, akabinde okuldan atılacaktır.. Milliyetçi bir ailenin kızı olan Susana, arkadaşı Cristina’ya , “Bu orospu Angeliaca, yalan söylüyor, solcu piçlerin hepsi Malvinas savaşlarında ülkeyi terk etti, hükümeti karalıyor bu radikal solcu ailenin kızı.” diye yakınır. ( Susana’nın Türkiye profillerine twitterde, facebookta, gazetelerde, kışlalarda, polis merkezlerinde rastlamak mümkün) Cristina Quadri ( tuvaletteki genç kız) birkaç gün sonra bir federal yargıç tarafından gözetim ve koruma altına alınır. Bu girişimi büyük anne Elisa Dominich’e borçluyuz. O, bir Perşembe Annesi, (Plaza De Mayo Annesi). Cristina Qaudri’nin hikayesi bundan sonra her sahnede bir yumruk gibi suratımıza iniyor, okullardan, derneklerden cuntanın toplama kamplarına çevrilmiş işkence merkezlerinde göz altında zorla kaybedilen devrimcilerin çığlıklarını Cautiva filminde yanı başınızda hissediyorsunuz. Sigara içerken ekran karşısında çaresizliğiniz yüzünüzü gizleyen dumanların arasında havada eriyor. Cristina giderek Sofia olduğunu anlayacak ama bunun onda yarattığı travmayı biz kendi ruhumuzun derinliklerinde en amansız haliyle hissediyoruz. Gaston Biraben’in yönettiği, Arjantin’de faşist diktatörlüğün mağdurlarına atfettiği Cautiva filmi, Sofia’ya dönüşen Cristina’nın hikayesinin olmasının yanı sıra büyük anne Elisa’nin mücadelesi, bir kupa finalinin yarattığı kaos ve sevincin sınıfsal ve siyasal yorumu, Leticia’nın yarım kalmış mimarlık düşleri, Angelica’nın öfkesinin haklılığı, Quadrilerin, Jörgelerin faşist ikiyüzlülüklerinin teşhiri olarak tarihsel öznelerin filmidir.