Sömürgesizleştirme Devam Ediyor

Amed (Diyarbakır) 14 Temmuz Direniş mitinginin ortaya çıkardığı bazı sonuçlara değinmekte fayda görüyorum.  Günlerdir Öcalan’ı itibarsızlaştırmak için olmadık kampanyalar yapan sömürgeci basın onun özgürlüğü için direnen Kürtlerin aynı zamanda kendi özgürlükleri için direndiğini yine görmedi ya da meşrebine uygun çarpıttı. Bu direnişin birkaç sonucu var:

1.       Öcalan devletle herhangi bir gizli pazarlık yapmıyordur. Öyle olsaydı devlet, onun özgürlüğü için düzenlenen bir mitingi bu kirli savaşın bir parçası olarak dağıtmaya çalışmazdı.

2.       Yine son dönemlerde Leyla Zana üzerinden yürütülen tasfiyeci dil sürekli Zana’nın Öcalan’dan haberi olduğunu yazıp çiziyordu. Bu teori de çökmüş oldu.

3.       Öcalan, “ Özgür olmadan pazarlık yapmam.” diskuruna uygun olarak bir direniş gerçekleştirmektedir.
Devletin kendisinden varsa bazı taleplerini açık müzakere olması talebiyle geri çeviriyordur. Devletin, dolaysıyla AKP’nin bunca pervasızlığı açık müzakere talebinedir. Başbakanın ikide bir “Terör örgütüyle müzakere yapmayız.” masalı Öcalan’a yönelik bir dirençtir.

4.       BDP daha radikal bir sürece girmiştir. Siyasi olanakları sonuna kadar kullanıp Kürtlerin haklı taleplerinin eşit koşullarda müzakereyi destekleyeceğini ilan etmiştir.

5.       Demokratik özerkliğin politik yönü tüm iradesiyle açığa çıkmıştır. İdari ve sosyal yönleri olası bir müzakere sürecinde netleşecektir.

6.       Kürtlerin ulusal ve siyasi sorunlarını müzakereyle yasal garantiye almayan bir anayasa Kürtler açısından şimdiden kadük olmuştur.

7.       Mitinge bu kadar sert bir devlet saldırısı, Güney Kürdistanlı siyasi güçlere de Türk hükümetini bir tür teşhir işlevi görmüştür. Güneyliler AKP ile yürüttükleri ilişkilerde ikide bir dillendirdikleri “Silahsız çözüm” modelini (söylemlerini) halka ve onların siyasi liderlerine yönelik saldırılardan sonra gözden geçirme imkânı bulacaklardır.

8.       Uluslararası alanda Türk devletinin saldırgan siyasetleri daha da teşhir olacak, Suriye konusundaki tüm Osmanlıcı duyarlılıklarının modern halleri inandırıcılığını yitirecektir. Güney Afrika Komünist Partisinin, 13.kongresinde Öcalan’a “'Devrimci bir enternasyonalist savaşçı ve Kürt Özgürlük Mücadelesi'nin sembolü' olarak resmen kabul etmesinden sonra Kürtlerin mücadele amaçları daha da tanınır olacaktır. İşler Türk devletinin istediği gibi gitmeyebilir. PKK’nin 2012 yılındaki eylem çizgisine bakıldığında eylemlerde sivil kayıpların önlenmesi için gösterdiği azami çaba bu savaşın devletle yürütüldüğü imajını da güçlendirecektir. 2011 yılındaki sivil kayıplar AKP’nin gökte ararken yerde bulduğu uygulamalardı.