“Bir, iki, üç Daha Fazla Oslo”

   Türk siyasetindeki omurgasızlık Oslo sürecini hala doğru konuşamıyor olmamıza yön veriyor. Özellikle faşist, ulusalcı ve cemaatçi oluşumların önemli bir bölümünün süreci şeytanlaştırma girişimlerini kendi adıma kaygıyla izliyorum. İnsanda, bir daha asla bu tip görüşmeler başlamayacak, fikrini/umutsuzluğunu perçinliyor. Kürtlere bu süreçten sonra yapılan haksızlıkları biliyoruz. görüşmelerle şu veya bu biçimde ilişkisi olan herkesi; avukatından gazetecisine, iş insanından işçisine, köylüsünden aydınına hatta kimi Türk liberal-sol aydınlara uzanan geniş bir cepheye yapılan operasyonlar sonucu tutuklama mekanizması devreye girdi. Kürt siyasi hareketini bir silindir gibi ezmek istedi. Oslo’da, İmralı’da beceriksiz kalan Türk devlet aklı bu beceriksizliğin faturasını legal, kısmen yarı legal oluşumlara kesmek istedi. Ankara aklı bu süreçte başarısızdı çünkü olaya başından beri hileli yaklaşmış. Gerçi bu hileli yolu zaman zaman hükümetin bazı unsurları açıkça söylüyorlar. Bilindiği üzere Oslo, bir beklenti yaratmıştı. Beklentiler somutlaşmayınca her kesimin de hayal kırıklığı büyük oldu. Her muhatap yine kendi “dil”ince konuşmaya başladı, geldiğimiz nokta “günlük birey ve toplum kaygılarını” aşan bir nokta. Devlet ve PKK savaşta cinnet halini oynayan iki karaktere dönüştü. Devletin sorumluluğu birincil olduğu için temel eleştirilerimizi devlete yöneltmekte,

onun siyasi mekanizması hükümete yöneltmekte bir sakınca yok.

   Kolombiya ve FARC arasında 8 Ekim’de başlayacak görüşmelerde Kolombiya hükümetinin neler yaptığını kamuoyunu nasıl yönlendirdiğini az açalım istedim:

Öncelikle bir müzakere sürecine ihtiyaç duyduğunu açıkladı hükümet. FARC buna olumlu yanıt vereceğini açıkladı. Bu açıklamalara gelen kadar bizim Oslo’muza benzer bir süreç yaşanıyor orada. Kolombiya güvenlik ve istihbaratı örgütle temas kurup Küba’da aylarca teknik bir yol haritası belirliyor. Güven verici adımlardan sonra bu defa kamuoyu bilgilendirilmesi yapılıyor. Bunu en üst düzeyde devlet başkanı Juan Manuel Santos açıkladı. Açıklamakla yetinmedi, bu görüşmeleri yapan, yapacak devlet ve örgüt üyelerini yasal güvenceye kavuşturdu. “Barış İçin Yasal Çerçeve” yasası çıkardı. FARC ve ELN örgüt üyeleri için sosyal ve siyasal hayata karışma düzenlemesi garantisi verdi bu yasayla. Kolombiya devlet başkanı Juan Manuel Santos müzakere prensiplerini şöyle açıkladı: “Geçmişin hatalarından ders çıkartarak bir daha tekrar etmeme, atılacak her adımın süreci uzatmaya değil çatışmalara son vermeye götürmeye yönelik olması esas alınacaktır. Askeri varlığımızı koruyacağız.” Kolombiyalı siyasi uzmanlar olayı şöyle değerlendirdi: “"Silah bırakmak her zaman masada olmuştur ancak FARC ikna olmadan ve kendileri için önem arzeden reformlar konusunda ileri dönük adımlar atılmadan silah bırakmaları doğrusu beni şaşırtır." Santos gelip geçmiş en güçlü kitle desteğine sahip olmasıyla Erdoğan ile kıyaslanabilir bir liderdir. Son seçimlerde yüzde 69 gibi bir oy oranı yakaladı. Kimi sol çevreler Kolombiya’daki Barış yasasına “itirafçılık yasası” dese de bunun pratikte öyle anlaşılmayacağı apaçık. Bir defa yasanın adı siyasi bir ad ve örgüt iradesini doğrudan muhatap alan bir yanı var. Türk devletinin çıkardığı itirafçılık yasalarında örgüt iradesi değil, örgüt içindeki bireyi hedef alan, onu konuşturarak daha fazla öldürme, daha fazla çatışma, operasyon mantığı vardı. Kolombiya için bu eleştirinin insafsızca olduğunu düşünüyorum. Kolombiya için iyimser olmak belki erken ama en azından Türkiye için yeni bir model söz konusu. Ayrıca Kolombiya  müzakereleri siyasi zemin açısından bizimkinden daha zorlu ve daha büyük problemleri var. Mesela FARC’ın müzakerelerde topraksız köylülere toprak dağıtımı, yasal partilileşme talepleri olacak. Bu, neresinden bakarsak bakalım bizdekinden zorlu. Sınıfsal talepler olacak. Kolombiya oligarşisinin azgınlığı dikkate alındığında hükümet sahiden çok cesur. Çünkü toprak ağalarının ve çeşitli kapitalist kuruluşlarının bugün sahip oldukları birçok mal mülk 1964’ten sonra yoksul köylüler ve yerlilerden gaspedilmiş. Oligarşi için bu barış onların neo-vahşi ekonomilerini dinamitleyecek gibi…

   İki yıl öncesinde hayal edilmesi bile zor olan Kolombiya-Oslo süreci bugün en üst düzeyde devlet tarafından destekleniyor. Sanırım bizde nasıl olması gerektiği konusunda yeterince ipucu var yazıda. Daha önceki yazılarda örgüt ve devlet liderinin karşılıklı ortamı yumuşatan takvimi kronolojik olarak vermiştim. Şimdi ders çalışma sırası bizde sanırım…  

  Not: Başlık twitterden birinin iletisidir. Çaldım.